Dyrektywa MiFID II (Markets in Financial Instruments Directive) została przyjęta, aby ujednolić oraz zwiększyć przejrzystość funkcjonowania rynków finansowych we wszystkich krajach Unii Europejskiej. Głównym celem dyrektywy jest podniesienie poziomu ochrony inwestorów w zakresie instrumentów finansowych i usług inwestycyjnych.

Reguły MiFID do polskiego porządku prawnego są implementowane poprzez ustawę
o obrocie instrumentami finansowymi oraz ustawę - Prawo bankowe oraz rozporządzenia do tych  ustaw.

Na system aktów prawnych regulujących świadczenie usług inwestycyjnych obok Dyrektywy MiFID II oraz ww. ustaw składają się:

1)    Dyrektywa delegowana Komisji (UE) 2017/593 z dnia 7 kwietnia 2016 r. uzupełniająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE w odniesieniu do zabezpieczenia instrumentów finansowych i środków pieniężnych należących do klientów, zobowiązań
w zakresie zarządzania produktami oraz zasad mających zastosowanie do oferowania lub przyjmowania wynagrodzeń, prowizji bądź innych korzyści pieniężnych lub niepieniężnych,

2)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 z dnia 15 maja
2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniające rozporządzenie (EU) nr 648/2012,

3)    kilkadziesiąt rozporządzeń delegowanych oraz rozporządzeń wykonawczych Komisji (UE) do Dyrektywy MiFID II oraz rozporządzenia MiFIR (przepisy tych rozporządzeń stosowane są z dniem 3 stycznia 2018 r.), w tym m.in.:

• rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2017/565 z dnia 25 kwietnia 2016 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE w odniesieniu do wymogów organizacyjnych i warunków prowadzenia działalności przez firmy inwestycyjne oraz pojęć zdefiniowanych na potrzeby tej dyrektywy,

• rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2017/1943 z dnia 14 lipca 2016 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących informacji i wymogów w zakresie udzielania zezwoleń firmom inwestycyjnym,

• rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2017/584 z dnia 14 lipca 2016 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających wymogi organizacyjne w zakresie systemów obrotu,
  

4)    rozporządzenia do ustawy o obrocie instrumentami finansowymi:

• rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 12 listopada 2024 r. w sprawie trybu
  i warunków postępowania firm inwestycyjnych, banków, o których mowa
  w art. 70 ust. 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, oraz banków powierniczych,

• rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 września 2024 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych i organizacyjnych dla firm inwestycyjnych, banków, o których mowa w art. 70 ust. 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, i banków powierniczych.

MiFID zobowiązuje podmioty świadczące usługi maklerskie Klientom do:

• działania w sposób rzetelny i profesjonalny, zgodnie z zasadami uczciwego obrotu oraz zgodnie z najlepiej pojętymi interesami ich Klientów

• przekazywania Klientom rzetelnych, niebudzących wątpliwości i niewprowadzających w   błąd informacji na temat sposobu świadczenia danej usługi inwestycyjnej oraz instrumentu finansowego będącego jej przedmiotem,

• weryfikacji adekwatności i odpowiedniości usług i produktów oferowanych Klientom.
  

Zapewnienie ochrony Klientom przez Nest Bank S.A. zgodnie z postanowieniami polskiej implementacji MiFID II oznacza m.in.:

• przekazywanie i przygotowywanie szczegółowych informacji na temat zasad świadczenia usługi (przyjmowania i przekazywania zleceń nabycia bądź zbycia instrumentów finansowych) oraz  instrumentów finansowych będących przedmiotem tej usługi (jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych) w sposób rzetelny, zrozumiały i niewprowadzający w błąd,

• określanie, które z dystrybuowanych instrumentów finansowych znajdują się w grupie docelowej, do której należy dany Klient, poprzez zebranie od Klientów informacji na temat ich potrzeb, cech lub celów, w tym celów związanych ze zrównoważonym rozwojem,  

• dokonywanie oceny, czy usługa która ma być świadczona na rzecz Klienta lub instrument finansowy będący jej przedmiotem, są odpowiednie dla danego Klienta, przez określenie jego poziomu wiedzy oraz doświadczenia w inwestowaniu,

• zapewnienie, że Klient zdaje sobie sprawę z ryzyka związanego z usługą lub nabywanym bądź zbywanym instrumentem finansowym.

Wymogami MiFID II są objęte m.in. następujące instrumenty finansowe: papiery wartościowe, jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych oraz instrumenty pochodne. Nie są objęte zaś wymogami iMiFID II produkty ubezpieczeniowe.

2. Informacje o Nest Bank S.A.

Siedziba Nest Bank S.A.

ul. Wołoska 24

02-675 Warszawa

tel. (+ 48) 22 103 18 18

www.nestbank.pl

Nest Bank S.A. utworzono na podstawie Decyzji Nr 1/95 Pierwszego Zastępcy Prezesa Narodowego Banku Polskiego (NBP) z dnia 10 lutego 1995 roku. Działalność bankową spółka rozpoczęła w listopadzie 1995 roku po uzyskaniu zgody Prezesa NBP na rozpoczęcie tej działalności. Nest Bank S.A. wpisany jest do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sadowego pod numerem KRS 0000030330, którego dokumentacja przechowywana jest w Sądzie Rejonowym dla m. st. Warszawy, XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego.

Nest Bank S.A. podlega nadzorowi Komisji Nadzoru Finansowego

Komisja Nadzoru Finansowego (KNF)

Ul. Piękna 2000-549 Warszawa

tel. (+ 48) 22 262 50 00

faks (+48) 22 262 51 11

www.knf.gov.pl

Metody komunikacji

Klienci mogą kontaktować się z Nest Bank S.A.:

• osobiście w jego siedzibie oraz w każdej placówce Banku (wykaz placówek znajduje się na stronie internetowej www.nestbank.pl),

• za pośrednictwem telefonu,

• za pomocą poczty tradycyjnej lub

• za pomocą poczty elektronicznej COMP.MIFID@nestbank.pl.

Klienci mogą kontaktować się z Nest Bank S.A. w języku polskim. Informacje oraz pisma przekazywane Klientom przez Nest Bank S.A. są sporządzane w języku polskim.

Godziny otwarcia placówek Banku to: 9:00–17:00.

Zasady świadczenia usług

Nest Bank S.A. świadczy usługi inwestycyjne w sposób zgodny z MiFID II, przestrzegając wymogów zobowiązujących w szczególności do:

1)    działania w sposób uczciwy, sprawiedliwy, profesjonalny oraz zgodnie z najlepiej pojętym interesem Klienta,

2)    udzielania Klientowi kompletnych, rzetelnych, jasnych i niewprowadzających w błąd informacji na temat usługi inwestycyjnej oraz instrumentu finansowego będącego jej przedmiotem,

3)    prezentowania Klientom informacji na temat tych instrumentów finansowych znajdujących się w grupie docelowej, do której należy Klient,

4)     dokonywania oceny, czy usługa inwestycyjna oraz instrument finansowy będący jej przedmiotem są dla Klienta adekwatne.

Zasady i warunki świadczenia usług przez Nest Bank S.A. znajdują się w umowach zawieranych z Klientami oraz odpowiednich regulaminach. Bank zawiera z Klientem pisemne umowy określające prawa i obowiązki stron umowy.

Zasady wnoszenia i rozpatrywania przez Nest Bank S.A. reklamacji Klientów

Klientowi przysługuje prawo do złożenia reklamacji:

• przez bankowość internetową lub aplikację w zakładce “Centrum Wiadomości”

• osobiście, składając ustną reklamację do protokołu w każdej placówce Banku, przeznaczonej do obsługi Klienta,

• w formie pisemnej – składając podpisane przez siebie pismo osobiście lub za pośrednictwem kuriera, posłańca lub operatora pocztowego pod adresem:

Nest Bank S.A.,

ul. Wołoska 24

02-675 Warszawa

lub w komórce organizacyjnej Banku, przeznaczonej do obsługi Klienta,

• telefonicznie pod numerem: (22) 103 18 18 (opłata zgodna z taryfą Operatora) w godzinach od 08.00 do 20.00,

• za pośrednictwem formularza kontaktu znajdującego się na stronie internetowej Banku w zakładce “Kontakt”.

Bank rozpatruje oraz udziela odpowiedzi na złożoną reklamację w terminie nie dłuższym niż 30 dni od daty jej wpływu. Termin, o którym mowa w poprzednim zdaniu może ulec wydłużeniu w przypadku spraw szczególnie skomplikowanych, wymagających dodatkowych wyjaśnień lub w przypadku nieotrzymania wszelkich niezbędnych informacji, o czym Bank niezwłocznie poinformuje Klienta wraz z podaniem powodów opóźnienia oraz okoliczności, które muszą zostać ustalone dla rozpatrzenia sprawy i nowego, przewidywanego terminu rozpatrzenia Reklamacji. Wydłużony termin rozpatrzenia reklamacji i udzielenia odpowiedzi nie może być dłuższy, niż 60 dni od dnia wpływu Reklamacji.

Klient może odwołać się od odpowiedzi na reklamację. Jeśli również to odwołanie nie przyniesie rezultatu, klient może skierować powtórne odwołanie do Rzecznika Klienta w Banku. Powtórne odwołanie można złożyć takimi samymi kanałami kontaktu, jak pierwotną reklamację i pierwsze odwołanie. Rzecznik Klienta przeanalizuje odwołanie rzetelnie i bezstronnie oraz spróbuje doprowadzić do polubownego rozwiązania zaistniałego sporu.

Klient może także wystąpić bezpośrednio do właściwego sądu powszechnego lub do Rzecznika Finansowego, jeśli nie zgadza się ze sposobem rozpatrzenia reklamacji.

Szczegółowe zasady postępowania z reklamacjami określamy w regulaminie świadczenia przez Bank danej usługi inwestycyjnej.

3. Klasyfikacja Klientów

Zgodnie z wymogami MiFID II, Nest Bank S.A. przypisuje każdemu Klientowi jedną
z trzech kategorii:

• Klient Detaliczny, który otrzymuje najwyższy poziom ochrony ze strony Nest Bank S.A. (na zasadach opisanych poniżej),

• Klient Profesjonalny, który otrzymuje poziom ochrony niższy, niż Klient detaliczny. Nest Bank S.A. zakłada, że Klient Profesjonalny posiada odpowiedni poziom wiedzy i doświadczenia, aby zdawać sobie sprawę z istniejącego ryzyka związanego z usługą inwestycyjną lub instrumentu finansowego będącego jej przedmiotem(na zasadach opisanych poniżej),

• Uprawniony Kontrahent otrzymuje najniższy poziom ochrony, ponieważ ze względu na swój status stanowi dla Nest Banku S.A. równorzędnego partnera w zawieranych transakcjach. Nest Bank S.A. zakłada, że Uprawniony kontrahent posiada pełną wiedzę na temat usług i instrumentów finansowych oraz ryzyk z tym związanych (na zasadach opisanych poniżej).

Klient Detaliczny

Klienci Detaliczni korzystając z najwyższej ochrony:

• otrzymują najbardziej szczegółowe informacje o Nest Bank S.A., instrumencie finansowym, ryzyku związanym z instrumentem finansowym, zasadach świadczenia usługi inwestycyjnej, przyjmowanych przez Bank świadczeniach pieniężnych oraz niepieniężnych i zasadach zarządzania konfliktami interesów,

• są poddawani ocenie, na podstawie faktycznych informacji o wiedzy i doświadczeniu przedstawionych przez nich w ankiecie adekwatności, czy usługa świadczona przez Bank oraz instrument finansowy będącego jej przedmiotem jest dla nich adekwatna,

• jeżeli odmówią wypełnienia ankiety lub odmówią udzielenia odpowiedzi na pytania zawarte w ankiecie, są ostrzegani przez Bank, że nie było możliwe dokonanie oceny adekwatności, a zawarcie umowy lub transakcji  jest uzależnione od złożenia stosownego oświadczenia przez Klienta,

• są ostrzegani przed zawarciem umowy o świadczenie nieadekwatnej dla nich usługi inwestycyjnej lub przed zawarciem transakcji na nieadekwatnym instrumencie finansowym, a możliwość zawarcia umowy lub transakcji wbrew tej ocenie jest uzależniona od złożenia stosownego oświadczenia przez Klienta.

  
  

Klient Profesjonalny

Klienci Profesjonalni korzystają z niższego poziomu ochrony niż Klienci Detaliczni. Jest to związane z wyższym poziomem ich wiedzy i doświadczenia w zakresie inwestowania w instrumenty finansowe:

• mogą otrzymywać bardziej ogólne niż Klienci Detaliczni informacje na temat: instrumentu finansowego, ryzyka związanego z instrumentami finansowym, usługi inwestycyjnej świadczonej przez Nest Bank S.A., świadczeniach pieniężnych oraz niepieniężnych i zasad zarządzania konfliktami interesów,

• w relacjach z tymi Klientami Nest Bank S.A. zakłada, że mają oni poziom wiedzy i doświadczenia wystarczający do podjęcia świadomej decyzji o zawarciu umowy lub zawarciu transakcji.

Uprawniony Kontrahent

Ta grupa Klientów korzysta z najniższego poziomu ochrony. Kategorię Uprawniony Kontrahent posiadają z mocy prawa niektóre kategorie Klientów profesjonalnych,
oraz Klienci Profesjonalni, którzy wnioskowali do Nest Bank S.A. o przyznanie tej kategorii, z którymi Bank zawiera transakcje lub pośredniczy w zawieraniu transakcji, w ramach świadczenia usług wykonywania zleceń, albo wykonywania usługi przyjmowania i przekazywania zleceń, albo nabywania lub zbywania instrumentów finansowych na własny rachunek.

W relacjach z Uprawnionymi Kontrahentami obowiązywanie wymogów MiFID II jest ograniczone, m. in.:

• nie stosuje się zasady działania w najlepiej pojętym interesie Klienta,

• ogranicza się obowiązki informacyjne, sprawozdawcze i raportowe,

• nie stosuje się wymogu przeprowadzania oceny adekwatności.

4. Adekwatność produktów

Zgodnie z wymogami MiFID II, Nest Bank S.A. dokonuje oceny adekwatności usługi inwestycyjnej i instrumentu finansowego będącego jej przedmiotem w odniesieniu do indywidualnej sytuacji Klienta, biorąc pod uwagę jego doświadczenie na rynku finansowym oraz wiedzę o instrumentach finansowych.

Jeżeli wynik tej oceny dla umowy lub danego instrumentu finansowego będzie negatywny, Klient zostanie o tym fakcie powiadomiony, a Bank będzie ostrzegał Klienta przed zawarciem umowy lub dokonaniem transakcji zakwalifikowanej jako nieadekwatna dla Klienta.

W celu umożliwienia oceny adekwatności oferowanych produktów, Klienci powinni wypełnić specjalną Ankietę na formularzu przekazanym przez Nest Bank S.A. Zawiera ona pytania na tematy związane z wiedzą i doświadczeniem Klienta.

W przypadku Klientów Profesjonalnych, Nest Bank S.A. bierze pod uwagę ich wyższy niż Klientów Detalicznych stopień wiedzy na temat instrumentów finansowych i nie wymaga wypełniania Ankiety. W stosunku do Uprawnionych Kontrahentów wymogi dotyczące odpowiedniości usług i produktów nie są stosowane.

Klientom przysługuje prawo do wnioskowania o zmianę wcześniej przyznanej przez Bank kategorii Klienta – Klient Detaliczny może wnioskować o przyznanie mu kategorii Klienta Profesjonalnego, Klient Profesjonalny może wnioskować o przyznanie mu kategorii Klienta Detalicznego (a w odpowiednich przypadkach również Uprawnionego Kontrahenta), a Uprawniony Kontrahent może wnioskować o przyznanie mu kategorii Klienta Profesjonalnego albo Klienta Detalicznego.

5. Informacje o konfliktach interesów

Nest Bank S.A. prowadzi działalność, dążąc do unikania konfliktów interesów między Nest Bank S.A., osoby bezpośrednio lub pośrednio powiązanej z Bankiem stosunkiem kontroli lub osoby zaangażowanej lub interesem innego Klienta Banku i obowiązkiem działania przez Bank w sposób rzetelny, z uwzględnieniem najlepiej pojętego interesu Klienta. Przez interesy Nest Banku S.A. należy rozumieć także interesy grupy kapitałowej, do której należy Nest Bank.

W tym celu Nest Bank S.A. wdrożył odpowiednie procedury wewnętrzne, mające na celu m.in.:

1. ograniczenie do minimum zakresu osób mających dostęp do informacji
   o Klientach i ich rachunkach oraz zawartych przez nich transakcjach,

2. uniemożliwienie wykorzystania przez osoby wskazane powyżej informacji dotyczących Klienta do jakichkolwiek celów niezgodnych z realizacją dyspozycji Klienta,

3. odpowiednią kontrolę czynności mających związek z usługami świadczonymi Klientom,

4. zapobieganie możliwości wywierania negatywnego wpływu przez osoby trzecie na sposób świadczenia usług Klientom,

5. usunięcie negatywnego wpływu na interesy Klientów w razie wystąpienia konfliktu interesów.

Szczegółowe informacje na temat postępowania Banku w związku z konfliktem interesów są przekazywane na żądanie Klienta.

6. Informacja dotycząca przyjmowania i przekazywania zachęt

W związku ze świadczeniem usług inwestycyjnych, Nest Bank S.A. może przyjmować świadczenia pieniężne i niepieniężne (zachęty) otrzymywane od towarzystw funduszy inwestycyjnych za wykonywanie przez Bank, zgodnie z postanowieniami umów zawartych z towarzystwami funduszy inwestycyjnych, świadczeń na rzecz Klientów związanych z utrzymywaniem przez Klienta jednostek uczestnictwa nabytych za pośrednictwem Banku wraz z zapewnieniem możliwości ich odkupu, mających na celu utrzymanie i poprawę jakości świadczonej usługi.

7. Ogólna informacja o jednostkach uczestnictwa funduszy inwestycyjnych i związanych z nimi ryzykach

Informacje o jednostkach uczestnictwa funduszy inwestycyjnych i subfunduszy będących w ofercie Nest Bank S.A. oraz niezbędne, związane z nimi dokumenty i tabele opłat, dostępne są w placówkach i na stronie internetowej Nest Bank S.A.:   https://nestbank.pl/fundusze-inwestycyjne-otwarte/.

Należy pamiętać, że inwestowanie w fundusze inwestycyjne wiąże się z ryzykiem i nie gwarantuje realizacji założonego celu inwestycyjnego, ani uzyskania określonego wyniku inwestycyjnego. Należy liczyć się z możliwością utraty przynajmniej części zainwestowanych środków. Więcej informacji na temat inwestowania w fundusze inwestycyjne znajdziesz w pliku “MIFID – broszura informacyjna dla Klientów Detalicznych Nest Bank S.A.” oraz w pozostałych dokumentach w sekcji “Dokumenty do pobrania” poniżej.

Nota prawna

Niniejsza publikacja ma charakter wyłącznie informacyjny

Nest Bank S.A. dołożył należytej staranności, aby informacje zawarte
w niniejszej publikacji nie były błędne lub nieprawdziwe na dzień ich publikacji.

Niniejsza publikacja nie stanowi rekomendacji inwestycyjnej, doradztwa, porady inwestycyjnej w związku z jakimikolwiek transakcjami zawieranymi przez Klienta lub usługami świadczonymi przez Bank na rzecz Klienta.

Transakcje zawierane są wyłącznie na podstawie indywidualnych, podjętych przez Klienta decyzji, na jego własne ryzyko i odpowiedzialność, na podstawie autonomicznych analiz i oceny celowości i zasadności zawarcia transakcji

Każdy Klient lub potencjalny Klient zamierzający skorzystać z produktów inwestycyjnych (innych niż te oferowane przez

Departament Skarbu Banku) będzie traktowany przez Bank jako klient detaliczny. Bank nie przewiduje możliwości zmiany

kategorii Klienta.

Klientom detalicznym przedstawia się najszerszy zakres informacji w związku ze świadczonymi usługami inwestycyjnymi, w tym

o ryzykach związanych z instrumentami finansowymi, o Banku i zasadach świadczenia usług

EMIR, czyli European Market Infrastructure Regulation, to Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej nr 648/2012 z dnia 4.07.2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji, które weszło w życie 16.08.2012 r.

Rozporządzenie EMIR wraz z rozporządzeniami delegowanymi i aktami wykonawczymi jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich bez konieczności jego implementacji do przepisów prawa krajowego. Nakłada ono na podmioty finansowe oraz niefinansowe (w rozumieniu EMIR), zawierające transakcje pochodne, szereg obowiązków, w szczególności:

1. Obowiązek klasyfikacji uczestników rynku

Zgodnie z EMIR uczestnicy rynku zostali podzieleni na następujące kategorie:

a)    kontrahenci finansowi (FC) – oznaczają:

a.    firmy inwestycyjne, którym udzielono zezwolenia zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UEUE,

b.    instytucje kredytowe, którym udzielono zezwolenia zgodnie z dyrektywą 2013/36/UEUE,

c.    zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, którym udzielono zezwolenia zgodnie z dyrektywą 2009/138/WE Parlamentu Europejskiego i Rady,

d.    UCITS i odpowiednio, ich spółki zarządzające, którym udzielono zezwolenia zgodnie z dyrektywą 2009/65/WE, chyba że dane UCITS ustanawia się wyłącznie do celów obsługi co najmniej jednego pracowniczego planu nabycia udziałów;

e.    instytucje pracowniczych programów emerytalnych (IORP) zdefiniowane w art. 6 pkt 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/234;

f.     alternatywne fundusze inwestycyjne (AFI) zdefiniowany w art. 4 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2011/61/UE, który ma siedzibę w Unii Europejskiej albo który jest zarządzany przez zarządzającego alternatywnym funduszem inwestycyjnym (ZAFI) posiadającego zezwolenie lub zarejestrowanego zgodnie z tą dyrektywą 2011/61/UE, chyba że dany AFI ustanawia się wyłącznie do celów obsługi co najmniej jednego pracowniczego planu nabycia udziałów lub gdy dany AFI jest podmiotem specjalnego przeznaczenia utworzonym do celów sekurytyzacji, o którym mowa w art. 2 ust. 3 lit. g) dyrektywy 2011/61/UE, oraz, w stosownych przypadkach, jego ZAFI mający siedzibę w Unii;

g.    centralny depozyt papierów wartościowych, któremu udzielono zezwolenia zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014,

b) kontrahenci niefinansowi (NFC) – oznaczają przedsiębiorstwo mające siedzibę w Unii Europejskiej nie będące kontrahentem finansowym,

c) kontrahenci finansowi plus (FC+) - oznaczają kontrahentów FC, którzy nie obliczają swoich pozycji lub wynik tego obliczenia przekracza dowolny z progów wiążących się z obowiązkiem rozliczania określonych w rozporządzeniu EMIR;

d) kontrahenci niefinansowi plus (NFC+) – oznaczają kontrahentów niefinansowych, których średnia pozycja otwartych transakcji w co najmniej jednej z poniżej wymienionych klas produktów, utrzymywana w ciągu 30 dni roboczych (z wyłączeniem transakcji zabezpieczających) jest zgodna z następującymi progami:

Klasa transakcji pochodnych OTC próg rozliczania

Kredytowe transakcje pochodne ≥ 1 mld EUR

Akcyjne transakcje pochodne ≥ 1 mld EUR

Transakcje pochodne na stopę procentową ≥ 3 mld EUR

Walutowe transakcje pochodne ≥ 3 mld EUR

Towarowe transakcje pochodne oraz inne

niewymienione powyżej ≥ 3 mld EUR

2. Obowiązek posiadania kodu LEI (Legal Entity Identifier)

Każdy z podmiotów będących stroną transakcji zobowiązany jest posiadać indywidualny kod LEI wymagany w ramach przekazywanych do repozytorium transakcji informacji o zawartych kontraktach pochodnych.

Kod LEI Nest Bank SA: 259400WNAOMT2E4OIS38

3. Obowiązek raportowania transakcji do repozytoriów transakcji

Strony transakcji pochodnej mają obowiązek zgłaszać szczegółowe informacje na temat zawarcia, dokonania wszelkich zmian oraz rozwiązania transakcji pochodnej do repozytorium transakcji. Takie informacje powinny być zgłoszone nie później niż w dniu roboczym następującym po zawarciu, zmianie lub rozwiązaniu danej transakcji pochodnej.

Obowiązek raportowania transakcji do repozytorium spoczywa na każdej ze stron transakcji.

Repozytoria transakcji to podmioty, które są zarejestrowane zgodnie z regulacjami EMIR.

Raportowanie transakcji może być dokonywane indywidualnie przez każdą ze stron transakcji albo przez jedną ze stron transakcji w imieniu obu kontrahentów albo przez podmiot trzeci.

4. Obowiązek terminowego potwierdzania transakcji

Kontrahenci zawierający transakcje pochodne są zobowiązani potwierdzać transakcje w miarę możliwości drogą elektroniczną oraz w możliwie najkrótszym terminie, nie później jednak niż w terminach wskazanych w art. 12 Rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 149/2013.

5. Obowiązek uzgadniania portfeli transakcji

Strony transakcji pochodnej, będącej przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym mają obowiązek posiadać procedury uzgadniania portfeli zawartych przez siebie transakcji pochodnych w częstotliwości określonej w art. 13 Rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 149/2013. Uzgadnianie portfeli obejmuje najważniejsze warunki transakcji, które identyfikują każdy poszczególny kontrakt pochodny będący przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, i obejmuje co najmniej wycenę przypisaną każdemu kontraktowi zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia EMIR.

6. Obowiązek kompresji portfela

Kontrahenci posiadający otwarte i nierozliczone ponad 500 transakcji pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane centralnie, są zobowiązani posiadać procedury dotyczące sprawdzania możliwości dokonania kompresji portfela w celu zmniejszenia ich ryzyka kredytowego zgodnie z art. 14 Rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 149/2013. Kontrahenci muszą być w stanie przedstawić właściwemu organowi racjonalne wyjaśnienia swojej oceny, zgodnie z którą nie należy przeprowadzać kompresji portfela.

7. Obowiązek prowadzenia ewidencji transakcji

Każdy kontrahent transakcji pochodnej jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji wszystkich zawartych przez siebie transakcji pochodnych oraz wszelkich do nich zmian przez okres co najmniej pięciu lat od daty rozwiązania transakcji.

8. Obowiązek centralnego rozliczania transakcji

Określone transakcje pochodne zawarte pomiędzy:

a)    dwoma kontrahentami finansowymi plus( (FC+),

b)    kontrahentem niefinansowym NFC+ a kontrahentem finansowym plus (FC+),

c)    pomiędzy dwoma kontrahentami niefinansowymi NFC+,

d)    między - z jednej strony - kontrahentem FC+ lub kontrahentem NFC+, , a - z drugiej strony - podmiotem mającym siedzibę w państwie trzecim, który podlegałby obowiązkowi rozliczania, gdyby miał siedzibę w Unii, ,

e)    między dwoma podmiotami mającymi siedzibę w jednym lub większej liczbie państw trzecich, które - gdyby miały siedzibę w Unii - podlegałyby obowiązkowi rozliczania, pod warunkiem, że dany kontrakt ma bezpośredni, znaczący i przewidywalny skutek wewnątrz Unii, lub w przypadku, gdy taki obowiązek jest niezbędny lub stosowny, by zapobiec obchodzeniu jakichkolwiek przepisów niniejszego rozporządzenia, poza rynkiem regulowanym będą podlegały obowiązkowemu rozliczaniu przez izbę rozliczeniową (CCP).

Obowiązek centralnego rozliczenia dotyczy także sytuacji, gdy transakcje są zawierane lub dochodzi do nowacji rozliczeniowej w dniu, w którym obowiązek rozliczeniowy staje się skuteczny, lub w po tej dacie, pod warunkiem, że w dniu zawierania lub nowacji rozliczeniowej obaj kontrahenci spełniają warunki z pkt a).

Obowiązek centralnego rozliczania nie dotyczy transakcji zawartych pomiędzy kontrahentem finansowym (FC) i kontrahentem niefinansowym NFC.

9. Obowiązek rozstrzygania sporów

Kontrahenci zawierający transakcje pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zobowiązani są posiadać procedury dotyczące rozwiązywania sporów dotyczących transakcji, wycen lub wymiany zabezpieczeń, zgodnie z art. 15 Rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 149/2013.

10. Codziennie dokonywanie wyceny aktywnych kontraktów według wartości rynkowej

Kontrahenci FC i NFC+ mają obowiązek dokonywania codziennych wycen transakcji pochodnych w oparciu o kwotowania rynkowe lub o ile nie jest to możliwe w oparciu o model.

11. Sankcje za naruszenie postanowień EMIR

W Ustawie o obrocie instrumentami finansowymi wprowadzone zostały sankcje za niewykonywanie lub nienależyte wykonywanie wymogów wynikających z Rozporządzenia EMIR. Kompetencje do nakładania kar pieniężnych ustawodawca przyznał Komisji Nadzoru Finansowego („KNF").

Na kontrahentów niefinansowych KNF może nałożyć karę za niewykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązków w wysokości:

• do 1 000 000 zł, nie większą niż 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy,

• nie większą niż 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zatwierdzonym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy w przypadku braku obowiązku badania sprawozdania finansowego,

• do 1 000 000 zł, jeżeli wbrew obowiązkowi nie sporządzili lub nie poddali badaniu sprawozdania finansowego,

• do 500 000 zł – w przypadku kontrahentów, którzy nie mają obowiązku sporządzania sprawozdania finansowego.

W przypadku kontrahentów finansowych kary za niewykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązków mogą wynosić:

• do 10 000 000 zł, nie większą niż 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy,

• nie większą niż 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zatwierdzonym sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy w przypadku braku obowiązku badania sprawozdania finansowego,

• do 10 000 000 zł, jeżeli wbrew obowiązkowi nie sporządzili lub nie poddali badaniu sprawozdania finansowego,

• do 1 000 000 zł – w przypadku kontrahentów, którzy nie mają obowiązku sporządzania sprawozdania finansowego.

12. Przepisy prawa dotyczące EMIR:

1. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji.

2. Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 148/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających minimalny poziom szczegółowości informacji podlegających zgłoszeniu repozytoriom transakcji.

3. Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 149/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących pośrednich uzgodnień rozliczeniowych, obowiązku rozliczania, rejestru publicznego, dostępu do systemu obrotu, kontrahentów niefinansowych, technik ograniczania ryzyka związanego z kontraktami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez kontrahenta centralnego.

4. Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 150/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających szczegóły dotyczące wniosku o rejestrację jako repozytorium transakcji.

5. Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 151/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających dane, które mają być publikowane i udostępniane przez repozytoria transakcji, a także standardy operacyjne dotyczące agregowania i porównywania danych oraz dostępu do tych danych.

6. Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 152/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących wymogów kapitałowych obowiązujących partnerów centralnych.

7. Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 153/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących wymogów obowiązujących kontrahentów centralnych.

8. Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1248/2012 z dnia 19 grudnia 2012 r. ustanawiające wykonawcze standardy techniczne dotyczące formatu wniosku o rejestrację jako repozytorium transakcji, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji.

9. Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1249/2012 z dnia 19 grudnia 2012 r. ustanawiające wykonawcze standardy techniczne dotyczące formatu dokumentacji, która ma być zachowywana przez kontrahentów centralnych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji.

10. Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2205 z dnia 06 sierpnia 2015 r.  uzupełniające   rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących obowiązku rozliczania.

11. Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/1178 z dnia 10 czerwca 2016 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących rozliczania.

12. Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/2251 z dnia 4 października 2016r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących technik ograniczania ryzyka związanego z kontraktami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez kontrahenta centralnego.

13. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do obowiązku rozliczania, zawieszania obowiązku rozliczania, wymogów dotyczących zgłaszania, technik ograniczania ryzyka związanego z kontraktami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez kontrahenta centralnego, rejestracji repozytoriów transakcji i nadzoru nad nimi, a także wymogów dotyczących repozytoriów transakcji.

14. Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2022/1860 z dnia 10 czerwca 2022 r. ustanawiające, na potrzeby stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012, wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do standardów, formatów, częstotliwości i metod oraz zasad dokonywania zgłoszeń.

15. Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2022/1855 z dnia 10 czerwca 2022 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających minimalny poziom szczegółowości danych podlegających zgłoszeniu repozytoriom transakcji oraz rodzaj zgłoszeń, które należy stosować.
    

Szczegółowe informacje dotyczące Rozporządzenia EMIR dostępne są pod adresem:

http://www.esma.europa.eu/page/European-Market-Infrastructure-Regulation-EMIR

oraz

https://www.knf.gov.pl/dla_rynku/regulacje_i_praktyka/rozporzadzenia_EMIR

Obowiązek złożenia oświadczenia FATCA związany jest z posiadaniem rachunku finansowego prowadzonego m.in. przez banki. Co ważne ze względu na ramy czasowe obowiązywania regulacji FATCA możemy mieć do czynienia z trzema rodzajami rachunków otwartych w następujących okresach:

1. do dnia 30 czerwca 2014 r. - weryfikacja statusu podatnika odbywa się na podstawie danych klienta posiadanych przez instytucje finansowe. Bank jest upoważniony do żądania oświadczenia FATCA lub dokumentów potwierdzających status podatkowy klienta.

2. od 1 lipca 2014 r. do 1 grudnia 2015 r. - klient jest zobowiązany do złożenia oświadczenia FATCA, a Bank może weryfikować treść złożonego oświadczenia, żądając przedstawienia dokumentów.

3. od 1 grudnia 2015 r. - oświadczenie na potrzeby FATCA jest pobierane każdorazowo w trakcie procedury otwierania rachunku. 

Instytucja finansowa w przypadku nieotrzymania oświadczenia FATCA przed 1 grudnia 2016 r. jest zobowiązana do zablokowania rachunku finansowego klienta, co będzie oznaczało całkowitą niemożliwość korzystania i dysponowania ze zgromadzonych na rachunku środków. W przypadku zastosowania blokady rachunku, Bank w terminie 3 dni od otrzymania oświadczenia jest zobowiązany do odblokowania rachunku. Blokada dotyczy klientów, którzy otworzyli rachunki w Banku w tzw. okresie przejściowym dla FATCA tj. od 1 lipca 2014 roku do 30 listopada 2015 – do czasu dostarczenia oświadczenia. 

Co ważne klient jest zobowiązany do złożenia odrębnego oświadczenia na potrzeby FATCA każdej instytucji finansowej w której posiada rachunek finansowy, ponieważ każda z nich musi oddzielnie przeprowadzić procesy określone w powszechnie obowiązujących przepisach prawa.

Zgodnie z wytycznymi amerykańskiego urzędu skarbowego - IRS (The Internal Revenue Service) Bank uzyskał numer GIIN (Global Intermediary Identification Number): MKHK3K.99999.SL.616 nadawany instytucjom zaliczanym do kategorii „participating financial institutions”.